Sanırım aynı bendeniz gibi oluyor:) Buraya yazma konusunda gecikmemin nedeni tabiki Umut :) Beni çookk meşgul ediyor. Gerçi 2,5 aydır bir dadımızın olması beni oldukça rahatlattı. O Umutla ilgilenirken artık ben de biraz kendime vakit ayırabiliyorum.
Gelelim oğluşumun son durumuna: Artık 9 ayı geçtik. Şükür emeklemek dışında 9 aylık bir bebeğin yapabildikleri listelerine genelde uyuyor oğlumuz. Kilo dışında büyümeyle ilgili herhangi bir aksaklık yok. Kilo da alıyor ama boy ve baş çevresine göre biraz daha geride. Artık kilo takıntılı anne olmamak için çabalıyorum :) Önceki yazılarımda da belirttiğim gibi oğlum oldukça hareketli. Daha yürüyemiyor (kendi başına:)), emekliyemiyor ama olduğu yerde tutunacak birşey varsa hoopp kollarını atıp ayağa kalkıyor ve badi badi sıralıyor. Yerde otururken yuvarlanıyor ona buna herşeye atlıyor:) Evde bazı favori köşeleri var. Bunlardan biri resimdeki tartı köşesi. O tartının üstünde yaklaşık 10 dk bir inip bir çıkıp üstüne yatıp ışıklarını yakalamaya çalışarak duruyor. Bide favori olamayan yerler var mesela mama sandalyesi:) Üstünde tutabilmek için bayaa çaba sarfetmemiz gerekiyor. Neyseki TV izleterek yemek yedirmekten vazgeçtik. Buda tabi Umut sayesinde oldu, o TV ye bir bakıyor ağzını açtırmak o anda imkansızlaşıyor:)
İşe başlama ihtimalim nedeniyle bakıcıyı önceden ayarlayalım dedik. Şanslıyız bu konuda da ilk görüştüğümüz kişiyle işe başladık. Oldukça tecrübeli ve çoğu problemle karşılaşmış olduğu için ne yapması gerektiğini biliyor. Aktif, yaptığı işi ve özellikle kendini seviyor:) Umarım onunla devam edebiliriz.
